Vanochtend hebben we rond half 9 ontbeten in het hotel. Om 9 uur gingen we op weg naar ons tweede National Park, Mount Rainier. De dame van de receptie gaf ons de tip om via een rustigere weg te rijden naar Paradise. Dit zou een ‘shortcut’ moeten zijn. Nou, deze shortcut duurde alles bij elkaar toch anderhalf uur. De route was wel erg mooi. We reden door de bossen, en zagen al regelmatig Mount Rainier tevoorschijn komen. Om kwart voor 10 kwamen we aan bij de parking van het visitor center. Het was er al behoorlijk druk, gelukkig hadden we nog net een plekje. Op deze parkeerplaats zagen we ook de 2 Nederlanders van wie ik hun blog volg. Dat is wel heel toevallig, zij slapen ook in de Crest Trail Lodge. We hebben even praatje gemaakt over onze reizen. Zij hadden al een grote wandeling achter de rug. Wij mogen nog, maar een ronde van 10km zijn we niet van plan.
We besluiten om te wandelen naar Myrtle Falls en een stuk van de Skyline Trail te doen. Tis al weer flink warm. Maar de omgeving is prachtig. Je hebt een mooi uitzicht op Mount Rainier met zijn gletsjers en ijs. Deze berg is een vulkaan, en hoort bij de Cascade Mountains, waar ook o.a. Mount Olympus en Mount St. Helens bij horen. Deze laatste was in 1980 helemaal uitgebarsten.
We lopen een mooie route over de bergweiden met riviertjes, watervallen en ijs. Dat ijs verkoelt lekker, dat hebben we wel nodig! We stoppen regelmatig in de schaduw om wat te eten en drinken, of om uit te puffen. Op één zo’n plekje wordt Corné nog vrienden met een ‘blue jay’. Scheelt ook wel dat hij een stukje brood gevoerd krijgt.
Uiteindelijk lopen we dezelfde weg terug. Rond half 2 zijn we terug op de parkeerplaats. We kijken nog even rond in de shop van de Paradise Inn en hierna gaan we terug. Dit keer via de andere, langere route. Mount Rainier was echt prachtig!
Rond 3 uur zijn we weer in Packwood. Op ‘terras’ bij de Packwood Brewery Company. Lekker aan een koud biertje en een koude diet coke en een schaal met nacho’s om bij te komen. Hier hebben we zo’n anderhalf uur gezeten. Dit was trouwens de eerste Coca-Cola die ik op heb in Pepsiland. Coke Zero is in deze hoek van Washington niet te krijgen. We gaan terug naar de kamer om lekker te douchen en te relaxen.
Voor vanavond hadden we een ander restaurantje in gedachten, maar die bleek dicht. Dan maar terug naar ons tentje van vanmiddag. Oké, daar was de keuken al gesloten. Tja, dan toch op herhaling naar de Blue Spruce Saloon. De keuze is hier niet reuze. Na het eten wil ik kijken of er nog wat herten te spotten zijn. En ja hoor, hier en daar lopen ze rond. Na deze fotosessie zijn we om 9 uur bij het hotel.
